Pewnie to nie chodzi tylko o ten dzień, ale zdecydowanie dzisiaj brak mi dystansu do siebie. Objawia się to tym, że zapadam się w siebie, czyli przestaję rozróżniać i klasyfikować emocje. Wiele odczuć występuje współmiernie z podobnym nasileniem. Wszystkie one buzują w mojej krwi i szukają ujścia. Czasem znajdują je w słowach. Niestety. Jestem tlącą się skrą, rozpalaną przez podmuchy nieznanego wiatru.
Przyczyna tego stanu tkwi w nagromadzeniu się emocji we mnie i gwałtownych fluktuacjach nastroju. Za oknem przechodzą jedno za drugim wiosenne słońce i mroźny, zimowy wiatr. Na ekranie Black Swan i jakieś durne kabarety. Przypływają falami wspomnienia naszego pierwszego spotkania i tej nocy, kiedy w końcu ciebie przejrzałem. A jednak długo nie wierzyłem. Wciąż nie wierzę. Mniejsza o to. Pogoda, film, książka i pamięć tworzą rotacyjną przestrzeń, którą zamieszkuję.
Czasem, gdy idę i się zatrzymuję, mam wrażenie, że świat jeszcze okręca się wokół własnej osi i przytupuje w bezruchu. I zapada się we mnie.
Przyczyna tego stanu tkwi w nagromadzeniu się emocji we mnie i gwałtownych fluktuacjach nastroju. Za oknem przechodzą jedno za drugim wiosenne słońce i mroźny, zimowy wiatr. Na ekranie Black Swan i jakieś durne kabarety. Przypływają falami wspomnienia naszego pierwszego spotkania i tej nocy, kiedy w końcu ciebie przejrzałem. A jednak długo nie wierzyłem. Wciąż nie wierzę. Mniejsza o to. Pogoda, film, książka i pamięć tworzą rotacyjną przestrzeń, którą zamieszkuję.
Czasem, gdy idę i się zatrzymuję, mam wrażenie, że świat jeszcze okręca się wokół własnej osi i przytupuje w bezruchu. I zapada się we mnie.
skoro twoja przestrzen zyciowa budujesz na podstawie pogody, filmu, ksiazki i pamieci - trudno sie dziwic, ze zapadasz sie w sobie. czasem warto uchylic drzwi, wpuscic swiezego powietrza, a - co wazniejsze - wypuscic stare, przegnile mysli i uczucia.
ОтветитьУдалитьkiedys sam mi napisales, zeby sie nie zamykac w sobie, bo wtedy latwo sie plesnieje. czyzby dobrze ci szlo tylko moralizatorstwo?
To zależy od tego, ile jest własnej woli w tworzeniu tej przestrzeni. Pytam, w jakiej mierze ja jestem jej twórcą, a w jakiej ona sama się wytwarza, narzuca mi i zniewala?
ОтветитьУдалить'(...) nie mniejsze, a nawet większe stały się teraz jego cierpienia, złość, uczucia obrazy i straty. Tak bywa, gdy człowiek odda całe uczucie jednemu tylko przedmiotowi: wraz z jego utratą zapada się w nim wszystko, on zaś stoi, zubożały, wśród ruin.' [H. Hesse]
ОтветитьУдалить