Gówno

Przestać? Czy myślisz może, że nie próbowałam? Oczywiście, ja też byłam kiedyś taka przymulona, aby wierzyć, że mogę znowu stanąć na nogi i być normalna. Ale ta sprawa ma małego haka. Jeżeli się już raz utkwiło w tym gównie, to rozumie się wszystko tak wyraźnie, widzi się wszystko aż za wyraźnie, i wtedy człowiek sobie uświadamia, jakie to wszystko jest gówniane. Nic nie jest warte zachodu, wszyscy tylko kłamią. Kiedy chcą się pieprzyć, kłamią. Kiedy nie chcą się pieprzyć, też kłamią, ale pieprzyć chcą się, do cholery, przez cały czas. A kiedy się widzi, jak to jest, naprawdę widzi, to to wszystko w ogóle nie gra roli. Tak cholernie ważny człowiek przecież nie jest.

I. Edelfeldt, Jim w lustrze [Duktig Pojke], s. 94, Toruń 1996